Msza święta za śp. Partyzantów poległych pod Pecynką

Oto mój wiersz poświęcony temu wydarzeniu:
Bitwa pod Pecynką
Jeszcze nie opadły poranne mgły
Tego ciepłego sierpniowego dnia
Jeszcze senne marzenia szły
Nie zakłócone rytmem wrzenia.
Tylko ptasząt jakoś słychać nie było
Co brzask zawsze witały świergotem
Je już coś wrogiego poruszyło
Grupowały się, jakby przed odlotem.
Od kilku dni niósł się tętent głuchy
Po wierzchołkach sosen, aż spod Ostrowi
To armat były cykliczne wybuchy
Charakterystyczne bliskiemu frontowi.
Pecynka – śródleśna osada nieduża
Z obwodu „Opocznika” przygarnęła AK-owców
13 pułku, który w akcji „Burza”
Zdołał zgromadzić ponad 200 chłopców.
Przeciw nim wystawili Niemcy
Którym dowodził feldmarszałek Model
10 batalionów – czyli 6 tysięcy
Bo tyle liczyła jego armia „Środek”.
W Pecynce zaś była ostoja partyzantów
Tu mogli zawsze spokojnie wypocząć
I szkolić również swoich kursantów
By z każdą bronią wiedzieli co począć.
Ale powiedzieć trzeba z żalem
Że zamiast kwatery, moi mili
Pecynka stała się ich szpitalem
Dla tych, co pod Jarząbką byli .

Tu „Tatar” zbiera rozproszonych
By stworzyć oddział sprawdzony
Z grupy „Potoka” i innych luzaków
Powstaje ich aż trzy plutony.
Tu przeciw nim rzucili Niemcy
Dywizję pancerną SS „Wiking”
Od Plewek i od strony Żońcy
Bój się rozpoczął niesamowity.
Ten las nie słyszał tyle grzmotów
Z armat i palby także innej broni
Aż ziemia nie wchłaniała potów
I krwi co nie wsiąkała do niej.
Z okrążenia wyjść im kazano
Jakby to była przeprowadzka
Ich stan liczebny mocno przesiano
Co kilka kroków to zasadzka.
Oprócz ponurej swej machiny
Nieprzyjaciel rzucił i własowców
Ci zaś popełniali straszne czyny
Dobijając zawsze rannych AK-owców.
Padł „Gryf”, padł „Pyton”
I „Błyskawica” też tak samo
Jedynie „Boh” erkaemista
Zdołał wyszeptać tylko: „Mamo!”
„Luśnia” do żony już nie wróci
Dziewczyna już nie spotka „Rysia”
„Podbipięta” nikogo już nie ocuci
A serce pęknie Matce „Krzysia”.

Czasami w cuda trzeba wierzyć
„Tolek”, „Lis”, „Sójka” rozstrzelani
„Lubomir” zdołał jednak przeżyć
Był pod opieką Jasnej Pani.
Polska fantazjo! Tyś ustrzegła
Także ten pluton przerzedzony
Który z okrzykiem „naprzód batalion!”
Popłoch wśród Niemców czyni strony.
To dzięki temu chłopcy zuchwali
Wyrwać się mogli z okrążenia
Choć często ranni, życie zachowali
By nam przekazać swe wspomnienia.
Nikt z nich nie myślał wtedy o sławie
Ranni – żyć chcieli, mimo cierpienia
Bo tak to było Panie Władysławie
Chrońmy śmierć i ból od zapomnienia.
Puszczo Biała! Wśród twych drzew miło
Dajesz ukojenie pragnącym spokoju
Dla wielu, niestety, stałaś się mogiłą
Szum więc i tym, co polegli w boju!
Bohaterowie są już niemi
W nierównej walce ze złą mocą
Polegli tutaj – na tej ziemi
Ale czy chociaż wiecie po co ?
Szczepan Brzozowski

W piątek 5 września obchody 71. rocznicy akcji Taśma Wschodnia – Sieczychy 1943. Połączone będą z 11. rocznicą nadania Szkole Podstawowej w Sieczychach imienia hm. ppor. AK „Zośki” T. Zawadzkiego. O godz. 11 w kościele w Porządziu będzie odprawiona Msza św., po niej złożone kwiaty na kurhanie. W szkole po apelu pamięci delegacje złożą kwiaty przy płycie ku czci „Zośki” i rolników z Sieczych. Uczniowie i absolwenci szkoły wystąpią w programie artystycznym. Wśród gości będą m.in. żołnierze batalionu „Zośka”, komandosi z Lublińca i prawdopodobnie Barbara Wachowicz.
W niedzielę 7 września obchodzona będzie 70. rocznica Akcji „Burza” i bitwy pod Pecynką. Honorowy patronat objął Prezydenta RP Bronisław Komorowski. Wyjazd uczestników z Długosiodła o godz. 12 do Lipniaku Majoratu. O godz. 13 w Pecynce Mszę św. polową odprawi ks. ppłk Zenon Pawelak przy udziale Pododdziału Honorowego WP i chóru parafialnego z Długosiodła. W programie m.in. apel pamięci, przemówienia i żołnierski poczęstunek.
E.E.